"Jestem jak latarnik. - Zwykł odpowiadać. – Siedzę na wygnaniu w Rumunii, czytuję Pana Tadeusza, popijałam Soplicę i czekam na epicką katastrofę." – 
A edycja trwa...
"Działo się to w czasach szorowania angielskich garów, które było jak pocieranie lampy Aladyna, a quidowy dżin spełniał wszelakie życzenia emigrantów. Te czasy dawno już minęły, ale zgodnie z niepisaną zasadą emigrantów Mateusz sam teraz spłacał ten dług." – Latarnik2.0 Podoba się?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz