"Gdyby Goncer był lekarzem, do jego obleśnego korporacyjnego qubika ustawiałyby się kolejki. Ale Goncer lekarzem nie był, to też synonimem słowa kolejki w korporacji są zaległe maile, które tłoczą się w pęczniejącej skrzynce pocztowej, czekają na swoją kolej. Są gwarne, przypominają o sobie, przepychają się. Przychodzą w pojedynkę lub zwołują koleżków, a czasami to Goncer nawoływał znane sobie adresy email. Niektóre pisane trybem FYI. Lepsze są te pisane trybem krzyczącym niż te najgorsze - trybem pytającym, co oznacza, że trzeba udzielić na nie odpowiedzi lub znaleźć kogoś, kto to potrafi. Wtedy mail wędruje z rąk do rąk, jak gorący kartofel, szukając właściwego biurka. Maile debatują, uzgadniają, rozwidlają się na wiele ścieżek, zmieniają tematy, gubią się, ukrywają. Niektóre się awanturują krzycząc – byłem tu pierwszy! Ale zazwyczaj są uprzejme, przesadnie słodkie, pełne pięknej, szablonowej angielszczyzny. Nadają sobie stopnie ważności, gdzie każdy jest urgent i każdy jest FYA . Mateusz wychodzi na korytarz i przywołuje je do porządku, skrupulatnie kategoryzuje według własnej klasyfikacji. – Maile są przyjmowane dzisiaj do szóstej. Resztę zapraszam jutro - oznajmia Mateusz. Ale to po kawie, po rozmowach, po dziesiątej." – Dlatego jeśli masz jakiś pomysł, zacznij go realizować właśnie teraz.
"Nie odnajdziesz tu tych samych osób, ale i tak na emigracji otaczasz się sumą pierwiastków swoich znajomych. I chociaż nie są one skumulowane w pojedynczych osobach, to mimo wszystko odbudowujesz tą złożoność według sobie znanych schematów. Szukasz takiej sumy cech osobowości, która sprawia, że dobrze się z nią czujesz. Wszędzie odnajdziesz te pierwiastki, tylko niekoniecznie będą one opakowane w jednostkową postać twojego najlepszego przyjaciela. Odkryjesz, że mogą one być żółte, mogą być czarne. Będą należeć do różnych nacji, znajdziesz je porozrzucane w różnych kulturach. A na emigracji ludzie pojawiają się i odchodzą i trzeba się do tego przyzwyczaić." – Latarnik2.0 Podoba się?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz