"Gdyby Goncer był lekarzem, do jego obleśnego korporacyjnego qubika ustawiałyby się kolejki. Ale Goncer lekarzem nie był, to też synonimem słowa kolejki w korporacji są zaległe maile, które tłoczą się w pęczniejącej skrzynce pocztowej, czekają na swoją kolej. Są gwarne, przypominają o sobie, przepychają się. Przychodzą w pojedynkę lub zwołują koleżków, a czasami to Goncer nawoływał znane sobie adresy email. Niektóre pisane trybem FYI. Lepsze są te pisane trybem krzyczącym niż te najgorsze - trybem pytającym, co oznacza, że trzeba udzielić na nie odpowiedzi lub znaleźć kogoś, kto to potrafi. Wtedy mail wędruje z rąk do rąk, jak gorący kartofel, szukając właściwego biurka. Maile debatują, uzgadniają, rozwidlają się na wiele ścieżek, zmieniają tematy, gubią się, ukrywają. Niektóre się awanturują krzycząc – byłem tu pierwszy! Ale zazwyczaj są uprzejme, przesadnie słodkie, pełne pięknej, szablonowej angielszczyzny. Nadają sobie stopnie ważności, gdzie każdy jest urgent i każdy jest FYA . Mateusz wychodzi na korytarz i przywołuje je do porządku, skrupulatnie kategoryzuje według własnej klasyfikacji. – Maile są przyjmowane dzisiaj do szóstej. Resztę zapraszam jutro - oznajmia Mateusz. Ale to po kawie, po rozmowach, po dziesiątej." –
Latarnik 2.0:
Nasza przyszłość została zhakowana
[Oficjalny blog książki]
Blog [Latarnik2.0 Pasja tworzenia, pasja przeżywania] jest konsekwencją pracy
nad powieścią Latarnik2.0:Nasza przyszłość została zhakowana i jednocześnie jej zapowiedzią. Książka jest już prawie
skończona, zatem rozpocząłem pisanie bloga, nieśmiało przygotowuję się do
wyjścia z szuflady, rozglądam po internetach, mrużę oczy i zabieram do szukania
wydawcy.
 |
| Nieład twórczy |
Czy bardziej będę żałować, że napisałem słabą książkę,
czy tego, że nigdy nie spróbowałem?
Jeszcze nie znam odpowiedzi na to pytanie, ale potrzeba pisania chodziła mi po głowie od ponad 15 lat... I chociaż nie miałem o tym pojęcia, wiatr zawsze kierował mnie ku oceanowi słów: od redaktora, po redaktora naczelnego i gościa od zarządzanie kontentem. Pewnego dnia usiadłem przed pustą stroną i stwierdziłem, że jeśli nie zapełnię jej teraz, to nigdy to się nie wydarzy. I zapełniałem ją chaotycznymi hasłowymi tworząc pierwszy zarys Latarnika2.0.
Jeszcze nie znam odpowiedzi na to pytanie, ale potrzeba pisania chodziła mi po głowie od ponad 15 lat... I chociaż nie miałem o tym pojęcia, wiatr zawsze kierował mnie ku oceanowi słów: od redaktora, po redaktora naczelnego i gościa od zarządzanie kontentem. Pewnego dnia usiadłem przed pustą stroną i stwierdziłem, że jeśli nie zapełnię jej teraz, to nigdy to się nie wydarzy. I zapełniałem ją chaotycznymi hasłowymi tworząc pierwszy zarys Latarnika2.0.
 |
| To Twoja pusta strona. Czy zapełnisz ją właśnie dzisiaj? Taka okazja może się już nigdy nie powtórzyć... |
 |
I kto to tak wszystko rozsypał?
Pisanie jest jak porządkowanie liter i myśli |
| Latarnik2.0: Aktualności | |
 |
Kontakt email |
 |
Oficjalny FanPage
Latarnik2.0:
|
"Wstała. Jegomość nie. Wstawiła wodę. Człowiek się obrócił. Przeciągnął. Rzucił jakiś żart. Człowiek uśmiał się. Ona znalazła pudełko po płatkach śniadaniowych. Ruszała się jak burza. Człowiek delektował się wspaniałym porankiem. Delektował się ospale. Człowiek obrósł w dumę i kisił się w niej jak w cieplutkiej pierzynie. Zanim człowiek zorientował się, co się dzieje, stał przed jej drzwiami z kurtką, niedopitym piwem z wczoraj i jakimiś szpargałami w pudełku po pieprzonych płatkach śniadaniowych!" – Latarnik2.0 Podoba się?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz