 | ||||
"Zbudziła go woń cebuli. Wywaliło go na brzeg świadomości gdzieś o 7 nad ranem. Jak okiem sięgnął pustka. Brak żywej duszy. Egzageracja każdego dźwięku dudniła mu po uszach, a w tle słyszał szum oceanu. Żeglował na wielkiej drewnianej tratwie i światło latarni, w kierunku, której chciał się przemieszczać, zgasło razem ze wszystkimi gwiazdami. W tym miejscu ukazało się nieproszone ono – słońce. Dokuczał mu jego blask. Promienie wdzierały się pod powieki i wypalały mu spojówki. Bezwładne cielsko Mateusza zostało wyrzucone na tę wyspę, która w jakiś magnetyczny sposób trzymała tu każdego, kto zagubił się szukając lepszego życia. " – Latarnik2.0 
"Działo się to w czasach szorowania angielskich garów, które było jak pocieranie lampy Aladyna, a quidowy dżin spełniał wszelakie życzenia emigrantów. Te czasy dawno już minęły, ale zgodnie z niepisaną zasadą emigrantów Mateusz sam teraz spłacał ten dług." – Latarnik2.0  |
| Interesujący układ chmur nad Bukaresztem |
 |
| Pipera, burza nad Bukaresztem |
"Jestem jak latarnik. - Zwykł odpowiadać. – Siedzę na wygnaniu w Rumunii, czytuję Pana Tadeusza, popijałam Soplicę i czekam na epicką katastrofę." – Latarnik2.0 
Wrocławianka czyta |
| Czytaj dalej > |
"My bibliotekarze nie mordujemy swoich czytelników – zapewnił olbrzym. – Pokażę ci, co tu naprawdę robimy – dodał spokojnie celebrując te słowa" – Latarnik2.0 
"Większość z was przybywa tutaj tylko z jedną walizką. Z czasem wasze życie rozrośnie się. To, co budowałeś w Polsce przez całe życie na emigracji musisz skopiować w kilkanaście tygodni. Na początku ulice Bukaresztu zdawały się być labiryntem zaprojektowane przez umysł szalonego architekta, pozbawione tabliczek informacyjnych, wijące się przez przestrzeń zupełnie bez sensu. I tak mapa GPS nowego miasta szybko pokrywa się adresami nowych znajomych, nowych ulubionych kawiarni, nowej ulubionej fryzjerki, której szukałeś metodą prób i błędów, aż wreszcie możesz powiedzieć, że się odnalazłeś" – Latarnik2.0 Czytaj dlaje> |
Czytaj dlaje> |
Czytaj dlaje> |
"Jestem jak latarnik. - Zwykł odpowiadać. – Siedzę na wygnaniu w Rumunii, czytuję Pana Tadeusza, popijałam Soplicę i czekam na epicką katastrofę." – Latarnik2.0
"Starzy znajomi uwięzieni w skorupie własnych przyjaźni. Wszyscy raz po raz gapią się w ekrany smartphonów, zupełnie tak jakby ludzie chcieli być wszędzie i z każdym tylko akurat nie tu, nie z tymi osobami. Siedzą przy misce chipsów, jak te pieski czekające aż ich smartphone zagwiżdże. Wtedy uradowane podnoszą spocone ryjki, nadstawiają uszka, przebierają łapkami po szklanych taflach, jak gdyby kopały norkę chcąc się schować. Merdają ogonkami i patrzą, do jakiej zabawy ich pan zaprasza tym razem." – Latarnik2.0 
Między kropkami |
|
|
Drewniany domek, jezioro, brak zasięgu i słowo, które miałem na końcu języka. Wybrałem się do lasu nie na grzyby, a po słowo [bo tam zasięg]...
