"Zawstydzony kolos odwracał spojrzenie od dzieci Ceaușescu, którym kiedyś nawet nie wolno było rozmawiać z turystami, a obecnie znajdującymi się na dachu Ewy Anders. A wódz potrafił stanąć przed mapą i gestem dyrygenta, jak czuły ojciec narodu, to gładził góry, to je podnosił, zawracał rzeki. – Kamienice? Zburzyć! – Kościoły? Przenieść na torach! – Na torach? No, genialne! – przyklaskiwali młodemu bogowi jego poplecznicy. I tak przed egiem Ceaușescu rozstępowały się dzielnice, usuwały budynki, kłaniały góry i łamały dusze." – Umysł analityczny, ale często upojony. Ma pewną oryginalną rozrywkę związaną z poznawaniem nowych ludzi. Przewodnik letników, czyli nowych emigrantów, ale czy to z tego powodu jest w Bukareszcie? Człowiek rozdarty. Zagubiony. Mawia o sobie “Jestem jak latarnik. Czytuję Pana Tadeusza, popijałam Soplicę i czekam na epicką katastrofę”.
"Curent, curent – wołali pozostali i chowali głowy, zasłaniali uszy, odwracali od peronów, jakby zły duch nawiedził to miejsce. A nie ma rzeczy bardziej przeraźliwej dla Rumuna niż czający się w ciemnych szybach wentylacji biurowej, tunelach metra niewidzialny, podstępny i oziębły, przynoszący zarazę, śmierć i pożogę curent." – Latarnik2.0 Podoba się?
